Z NOTATNIKA MYSZY – FILOZOFIA MYSZY

Mysz zerknęła do kalendarza

– Jakże dziwna cyferek rola

– Mam wrażenie,

Że się powtarza

Raz kolejny

Dni naszych dola

Znów ta sama króluje data

– Tak jak wcześniej

W przeszłych już latach,

Refluks życia,

Różnica – tycia,

Taka sama

Od startu świata

Świat jest dla mnie

Wart tylko tyle

Ile sama go posmakuję

– Trwa od chwili,

Gdy go dostrzegłam,

Ważny dla mnie

Póki go czuję

Mysz dziś właśnie

– Tak zamyślona,

Tworzy własną,

Choć o tym nie wie,

Filozofię

– Być może przaśną,

Ale bliską

– Tylko

Dla siebie

DALEKO

Przekonani,

Że tylko kroczek

– Mały kroczek,

By poznać wszystko

– Tajemnicę

Naszego powstania

– Aż po kresu naszego

Przyszłość

Zapatrzeni

W gwiazdy na niebie

– Znając gwiazd ewolucję

I cenę

Jaką płacić musimy

Codziennie

Za to nasze

Pewności

Złudzenie

Gdzieś tuż obok

– Tak, jakby za ścianą,

Inne dłonie

– Nie dłonie,

Kończyny,

Pro spotkanie

Na linii rozumu

– Jest,

Choć wierzyć w to

Nie musimy

Wkoło dziwny ocean

Emocji

– Między strachem

I euforią

Przekonanie

– Doszliśmy,

Choć doszli

Brzmi dość złudnie

Jak chichot historii

ZŁUDZENIA?

Zawieszeni

W dziwnej przestrzeni

– Między może

I może

Na pewno

– Ktoś steruje,

Pozornie chcąc zmienić

To co kiedyś

Stworzył niezmienną

Zawieszeni

W pozornym czasie

Czas liczymy

W latach historii

– Pewni zmysłów

I przemijania,

Do rozwiązań bez zmysłów

Niezdolni

Jeśli wszystko jest tylko

Złudzeniem

– Dziwną grą

W bez czaso-przestrzeni,

Sensu nie ma

To nasze myślenie

I to nasze,

Że rozumiemy

Jednak trwa

Jak kwiaty na szybie

Malowane

Złudzeniem mrozu

Przekonanie

I zachłyśnięcie

Tym pragnieniem

– By jednak

Ciut

Pożyć

NOWY  ROK

Jeszcze nic nie możemy

Powiedzieć,

Oprócz tych

Dość zdawkowych życzeń,

Nadszedł rok

– Jeszcze tak młody

Z wciąż nieznanym nikomu

Obliczem

Nadszedł  rok

Wśród kieliszków szampana,

Pośród gwiazd

Zapalanych na niebie

Nad głowami

I problemami ,

Z tym naiwnym

Swoim

– Nic nie wiem

Nadszedł rok

Pusty jak kartka

– Jedna z wielu

W życia notesie,

Jest otwarty

Na wiosnę w uczuciach,

Na plon lata

I swoją jesień

Jeszcze nie wie

Co ma zapisać,

Jakie słowa dobrać

I rymy,

Ma nadzieję,

Że wszystko naprawi

– Jak poprzednie lata

Naiwny

SYLWESTER 2021

Przemknął  ten rok

Przepióreczką

– Szum piór

I lotu taniec,

Był niezbyt łaskawy

– Troszeczkę,

Emocji przekładaniec

Przemknął ten rok

Jedną chwilką,

Gubiąc inne

Po drodze

– Na zmianę

Poważny,

Dziecinny

Skacząc

Na jednej nodze

Przemknął ten rok

Jedną nocą

– Tą jedną,

Jedyną w roku

– Zostawił osad

Przeszłości

I dziwny przyszłości

Niepokój

ŻYCZENIA

Życzymy sobie

I bliskim

Nadziei na nowy Rok,

Gwiazdki

Srebrzyście bezstronnej

– Odległej od wszelkich

Trosk

Życzymy sobie

I innym

– Tym którzy Obok

Jak my,

– Patrzącym z lękiem

W przyszłość,

By lęk ukoiły sny

Życzymy sobie

I Wszystkim

Snów kolorowych

Jak blask

Bombek

W gałązkach świerkowych

– Niech ich złudzenie

Wciąż trwa

Z NOTATNIKA MYSZY – ŚWIĄTECZNE WYBORY

Mysz jest dzisiaj niespokojna

– Przecież święta tuż za progiem,

Wszystko biegiem

– Sama nie wiem

Co swym gościom

Jutro

Powiem

Jak im podam

Moje wszystkie

Gotowane dziś potrawy

Przyprawione chwilki błyskiem,

Moich sekund

Dziwnym drżeniem

– Dla mnie samej

Nie ma sprawy,

A dla innych

– Sama nie wiem

Mysz  jest dzisiaj zbiegana

– Dni tak mało pozostało,

Kręci się jak bąk

Od rana

– Czasu

Dla niej

Wciąż za mało

Nadszedł kret

– Co robisz myszko,

Czemu biegasz niespokojnie

– Jest choinka

– To już wszystko

– Zostaw wszystko

I choć

Do mnie

MOŻE …?

Może wreszcie

Sypnie śniegiem,

Może się zabieli świat,

Może?

– Lecz dokładnie

Nie wiem

– Zdaję się

Na zwykły fart

Może drzewka

Wszystkie

W lesie

Staną strojne w bieli tren,

Może mróz

Nam kwiat przyniesie,

By na szybach

Witać dzień

Może

– To już raczej bajka,

Sanek usłyszymy skrzyp,

Dzwonków brzęk

I z białą brodą

Ktoś

Się zjawi

– Może nikt?

Może Święta

– Jak co roku,

Pozostawią

Wewnątrz ślad,

Może zabrzmi znów

Kolęda

– Pod choinką

Z dawnych lat

TRADYCJA?

Święta prawie za progiem,

Choć dla niektórych

To fo pa,

Bo nie pod drodze

Jest im z Bogiem

A i tradycja

Już nie ta

W imię nauki

I logiki

Niektórzy

Swój budują świat,

Choć czasem

Przeczą mu wyniki

– Zwłaszcza, że je

Niewielu zna

Setką frazesów

Stroją drzewka,

Sami nie wiedzą

Po co strój

– Ot, taka sobie

Świąt wywieszka,

Gdy wewnątrz pustki

Obraz

– Swój

ZANURZENI W GRUDNIOWEJ BIELI

Marsz we mgle,

Wieczór grudniowy,

Odgłos kroków stłumiony

Bielą,

W bieli niknie odgłos

Rozmowy,

– W ciszy mglistej dźwięki

Tężeją

W ciszy mglistej stłumione

Kształty

Krzewów nagich

I drzew bezlistnych,

Tylko mrozu wczesnego szanty

Podzwaniają

Tłumione srebrzyście

Zanurzeni w grudniowej bieli

Wędrujemy

Nie znając drogi

– Pogubieni ,

Niechaj Anieli

Doprowadzą nas

W domów progi

Niech ten wieczór

Okaże łaskawość,

Niech ukryje

W bieli kołderce

Wszystkie sprawy

Niedokończone

I zmęczone

– Troszeczkę,

Serce