CZĄSTECZKA  CISZY

Rozsypały się

Wszystkie słowa

– Te, mięciutkie

Jak nasze koty,

Ze słów świat

Pragnęliśmy zbudować

– Tak odporny

Na wszystkie zgryzoty,

Na pytania

Dnia codziennego,

Na te lęki

I nocne strachy,

Na dumania

– Właściwie dlaczego

Mamy zawsze

Swe dylematy?

Rozsypały się

Wszystkie wspomnienia

– Tyle wspomnień

Na czasu krawędzi,

Każdy krok

Potrafił coś zmieniać

– Coś co było

W to

– Może będzie?

Rozsypały się

Nasze pragnienia

– Nasze wielkie

O sobie mniemania,

Stanęliśmy

– Właściwie

Siedzimy

Wśród bezruchu

Ciszy

Dumania

Już nie wiemy

Gdzie nasze racje,

Istniejemy

– To tylko się liczy,

Zanurzeni

W swą medytację

– Tylko trwamy

W cząsteczce

Ciszy