WIECZERZA
Dziś nie znamy
Naszego jutra
– Co przyniesie
Kolejna chwila,
Śmiech i radość
Czy może smutki,
Czy nadzieję,
Czy czas co mija?
Świętujemy
Gwarnie,
Radośnie,
Choć niekiedy
Przelotne cienie
Kryją nasze czoła
I dłonie
Niosąc w sobie
Nieznane brzemię
Świętujemy
Z pewną powagą,
Z namaszczeniem,
Cząsteczki czasu
– Wciąż ukryte
Przed nami
Zdumienie
I wieczerzy wieczornej
Nastrój
Z NOTATNIKA MYSZY – ROZTERKI ŚWIĄTECZNE
Mysz króluje dzisiaj w komorze,
Ściąga z półek obfite zapasy
I studiuje zawiłe wzory
Kulinarnych przepisów szkic własny
Idą święta wiosennie złociste
– Te z królikiem, z kurczaczkiem z jajkami,
Stąd porządki, przy kuchni bieganie,
Zanim siądzie ze zwierzątkami
Mysz szykuje dzisiaj wieczerzę
– Tę, dla wszystkich,
Lecz głównie dla kreta
– Przecież przyjdzie
– Był zaproszony,
Mysz w rozterce
Jak zwykła kobieta
FORSYCJE 2024
Forsycje kwitną
Złocistości powabem,
Nadzieją nadchodzącej wiosny,
Radością ptasich zaśpiewów
– Jak forpoczta
Wcześniejszych poranków,
Zieleńszej trawy
I nowych pączków,
Listków na krzewach
Forsycje kwitną
Raz jeszcze
– Dodajemy go
Do tych wszystkich
Wcześniejszych razy,
Gubiąc pamięć
– Tyle ich już było
Forsycje jak motylki na krzewach
– Jeszcze drobinki chłodu,
Jeszcze surowość pozimowa,
Wszystko przykryte nadzieją
I radością,
Złocistością
Nadchodących dni
– Nie puszczamy ich trosk
Za próg naszej radości
– Tej chwili
Festiwalu forsycji
ZAMGLONY KRAJOBRAZ
Zamglony krajobraz za oknem
– Mgła i kłąbki ciszy
Mieszają się ze sobą,
Przenikają się
Tworząc biało szary cień,
Tłumią dźwięki,
Snują się pasemkami
Między światłem dnia
I resztkami snów
Zamglony krajobraz za oknem
A w pokoju
Ciche dźwięki muzyki,
Zapach świeżej kawy
I lekka zaduma
Nad tym nowym dniem
– Jeszcze tylko z planami,
Bez działań,
Jak pusta kartka
Czekająca na kształty liter
Zamglony krajobraz za oknem
– Refleksja,
Zapatrzenie,
Przechadzki myśli
W pogoni za minionymi snami,
Tuż przed uwagą
Nadchodzących
– Jeszcze powoli,
Chwil działania,
Kolejnych kroczków,
Zadziwień światem
ANIOŁ ZAKŁOPOTANY
Czasem nie wie
Cóż ma uczynić
By nie skrzywdzić
Brakiem działania,
Lub przeciwnie,
Gdy to działanie
Nie zostawia nic
Do dodania
Czasem nie zna,
Choć przecież wie wszystko,
Tych niuansów
Naszego myślenia,
Kiedy śmiechem witamy
Przeszkody
A nagrody
Chwilką milczenia
Czasem staje
Ciut zadumany
– Chroni wprawdzie
Swych skrzydeł szumem,
Mruczy
– Jestem po to by chronić,
Nawet wtedy
Gdy tak do końca
Roli celu
Nie zawsze
Rozumiem
MARZEC OD NIECHCENIA
Marzec
– Tak, od niechcenia,
Zastapił lutego
W pochodzie,
Luty wszystko pozmieniał
– Swój śnieg,
Swój mróz
Gdzieś zagubił
– Przegrał w karty
Po drodze
Marzec jeszcze zdziwiony
Liczy pąki na drzewach,
Liczy ptaki na niebie
– Zasłuchany w ich śpiewie,
Dość bezczelnie
Po prostu ziewa
Trzeba przyznać
Z pewnym zdziwieniem
– Coś pokręciły pory roku,
Zimy właściwie nie ma
I nie było
W zasadzie
W tym roku
Wiosna zakłopotana
Przestała rozumieć miesiące,
Szuka już
– Na kolanach,
Kwiatów,
Zieleni na łące
– Niestety
Marny rezultat
I poszukiwań temat
– Jest ciepło,
Cieplej,
Najcieplej
A rezultatów
Nie ma
ZADUMA
Maszeruję po ścieżkach
– W głąb siebie,
Każdy kroczek
Kolejne pytanie
– Tyle lat,
A jednak wciąż nie wiem
Jakie jeszcze
Mnie czeka
Zadanie
Świat jak wstęga
Kolory rozwija,
Wabi dźwiękiem,
Dotykiem,
Zapachem
– Rozleniwia,
A przecież
Przede mną
– Nie wiem sam,
Ile drogi zostaje
Na granicy
Zwykłego spojrzenia
– Gdzieś w zakątkach
Lęki się plączą,
Rozmyślania
O darze tworzenia,
O początku
I jego końcu
ZDZIWIONY LUTY
Luty zdziwiony
Za oknami stanął
– Chmurnie ponury,
Bez śniegu i mrozu
– Jest niby zima
I jest niby rano,
Niby normalnie
Pod niby narkozą
Świat zakręcony
– W paroksyzmie strachu
Straszy pogodą,
Terroryzmem,
Wojną
– Północ,
Południe,
Wschód
I wreszcie zachód,
Nie wie co wolno
A czego nie wolno
Luty zdziwiony
Słowa tylko cedzi
– Nie wie co czynić
I co czynić może,
Więc za oknami
Chmurny dzisiaj siedzi
Marząc o marcu
– Może on pomoże
Z NOTATNIKA MYSZY – POLITYKA
Mysz dziś zaczęła działać w polityce
Wplotła swą postać gdzieś w struktury lasu,
Bo ma już dosyć tego co jej życie
Napełnia co dzień bezmiarem hałasu
Każdy w tym lesie chce mieć własne zdanie
Chce własne prawa wprowadzać od razu
– Dla jednych piórka,
Dla innych ćwierkanie
A dla najdzikszych
Zwykły wilczy pazur
Zasiadła myszka w leśnym parlamencie
– Hałas wśród ławek tak jak kiedyś w klasie,
Kłótnie, przemowy i w obrad zamęcie
Gubią się ważne wszystkie sprawy nasze
Siedzi mysz w ławce trochę przerażona
– Czy tak naprawdę ma wyglądać życie,
W końcu wtuliła twarz w kreta ramiona
Chcę się obudzić mój krecie łaskawy,
Zbytni optymizm nieuzasadniony
– Zabierz mnie proszę z tej leśnej wyprawy
ZIMA 2024
Zima znów sobie
Przypomniała
Minione
– Dawne już zwyczaje,
Zjawia się z mrozem
Z puchem śniegu,
Który wciąż padać
Nie przestaje
Zima styczniowa,
Zima nasza
– Dla jednych radość
Innym troska,
Bo trzeba oprócz nart
I sanek
Te wspaniałości
Jednak sprzątać
Zima kolejna,
Zima nasza
I tylko wewnątrz
Mam nadzieję,
Że zbytnio
Nie da się we znaki,
Że może niezbyt
Spotężnieje