NIE NAPISAŁEM NIC O CZERWCU
Nie napisałem nic
O czerwcu
A przecież mija już
Połowa
– Truskawki
Ścielą się kobiercem
I truskawkowe
– Z nimi,
Słowa
Przekupki
– Te, z warszawskich placów,
Handlują barwą
I zapachem,
Kształtem
Rozkwitłych w koszach
Płatków
I słońcem
Smakującym latem
Nie napisałem nic
O czerwcu
A przecież
Taki jest
Jak zawsze
– Gorący,
Złotem rozpalony,
Lecz
Nie do końca,
Bo też
W masce
Z NOTATNIKA MYSZY – WAKACJE
Mysz szykuje się na wakacje
– Wyciągnęła walizkę
Przepastną,
Kartkę rzeczy niezbędnych
I tych trochę niepewnych
– Aż na tyle,
Że trudno zasnąć
Na jej stole
Walają się mapy
Pokreślone trasami wypraw
Z adnotacją
O cechach klimatu
– Tak kuszących,
Aż trudno wybrać
Do Swej torby mysiej
– Niezbędnej,
Dorzuciła paszport
I kasę
– Między nożyk,
Pilniczek,
Parę szminek,
Słowniczek
– Wszystko ważne,
Bo jakże inaczej
Między termos,
Korale
– Wybierała je w szale,
Okulary wrzuciła słoneczne,
Krem do pyszczka
I łapek,
Parę chustek
I czapek,
Zapalniczkę
– Choć to niebezpieczne
Myszce tylko zostało
– Nie wiem
Dużo czy mało,
Wybrać sobie
Kompana podróży
Co jej torbę,
Walizkę,
Siatki,
Szmatki
I wszystkie niezbędniki
Za nią poniesie
Ona sama i wolna
– Tak jak zwykle swawolna,
Pójdzie z nim
Na wyprawę
Po świecie
PAMIĘĆ
Przesuwamy paciorki
Historii
Tropiąc słowa
Warg ułożeniem
– Mimowolnym,
Nad stroną książki
Jeszcze jedną,
Kolejną wzorem,
Wciąż nie wiedząc,
Nie wierząc,
Że zdolni są
Do czynów
Okrutnych
Ci zwykli
Postawieni
– Ot, tak
Przed wyborem
Czyjeś losy
Ściśnięte w pięści,
Czyjeś życie
Nie warte chwili
– Beznamiętnie,
Bezosobowo
Ferowane wyroki,
Wykonane wyroki,
Jakby czas się zatrzymał
– Niewrażliwy
Nie widział
Czym Się stali,
Czym kiedyś byli
Słowa dawne
Wciąż jeszcze palą
– Dywagacje,
Meandry przeszłości,
Złudne prawdy
– Te, własne
Mamią,
Wysmażone
Przez dziwnych gości,
Przez rozmowy,
Układy
I plany,
Przez papiery,
Podpisy
I życie
– Takie życie,
Gdy życie łamią
Zanurzeni po nos
W polityce
BZY PRZEKWITŁY
Bzy przekwitły
Barwnym zapachem,
A ten maj
Niepoważny
Wraz z nimi
– Toż już czerwiec
Pachnący latem
Tkwi za progiem
Zielonej doliny
Bzy przekwitły,
Wraz z nimi
Kasztany
– Kandelabry
Śnieżysto białe,
Lecz bez matur,
Bez zadań,
Tematów
– Wzdycha maj
– Matury
Nie zdałem
Bzy przekwitły,
A tuż za progiem
Już się czają
Obłędne akacje
– Duszny zapach
Nas otumani
I przyniesie
– Być może,
Wakacje
Z NOTATNIKA MYSZY – KRYTYKA
Rozmyślała dziś Mysz
O krecie
– Tym sąsiedzie najbliższym
Mysim,
No bo sami powiedzcie
– Przecież
Jakże dziwne,
Że kret kaprysi
Jakiż zaszczyt
Mieszkać tuż obok
Tej co jest powabu
Wciąż pełna,
Deptać ścieżki
Tknięte jej nogą,
Witać,
Żegnać Ją
– Rozkosz
Zupełna
A on nic,
On obojętny,
Nawet uśmiech
Kieruje do siebie,
Frak na co dzień
– Niewierny modzie,
Gdy mnie widzi
Jest dalej posępny
Sąsiad kret
– To rzecz oczywista,
Toż to dziwak,
Co najmniej
Oryginał,
Sama nie wiem
– Pewnie cyklista,
Żyd
Lub homo
– Teraz wiadomo
Skąd ten nastrój,
Ubiór
I mina
MAJ U FRYZJERA
Przebiegł,
Przepłynął
Mgnieniem chwili
Maj
– Jeszcze wczoraj
Tak nieśmiały,
Ranki zbyt długie,
Noce wczesne,
– Przemknął
A może był
Zaspany
Może zapomniał
– Tkwiąc w maseczce,
Jak to być majem
W każdym roku,
A może bał się
Choć troszeczkę
Wirusa
– Drążył go
Niepokój
Może przyczaił się
Pod krzaczkiem,
Okrył zielenią
Ponad ziemią,
Mając nadzieję,
Że się ukrył
– Gdzieś,
Przed powszechnych słów
Pandemią
Nie wierzę
– On spod swego krzaczka
Zerka
Na kaczki,
Na dziewczyny,
Uśmiecha się,
Bo wraca pamięć
– Wreszcie
Nadejdą
Postrzyżyny
MAJ ZA OKNEM
Wreszcie się stało
– Maj za oknem,
Ale w komplecie
Razem z deszczem
– O dziwo
Wszystkim się podoba,
Proszą o wilgoć
– Jeszcze,
Jeszcze
Drzewa kwitnące,
Głodne trawy,
Rzeki tak suche
Jak pył drogi
– Świat się przekręcił,
Słońcem nęci
I płoną lasy
Ogniem trwogi
Wreszcie się stało
– Maj za oknem
W całej swej krasie
Ponad ziemią,
A my z oddali
W zdalnej klasie
Nadal walczymy
Z tą pandemią
Maj stanął sobie,
Nie śmie jeszcze
Oddychać chwilą
Nazbyt śmiało,
Rozgląda się
Zdziwiony trochę,
Bo jakoś wkoło
Ludzi mało
Słucha
I patrzy
Patrzy,
Słucha,
Lecz tylko ptaki
Kwilą cicho,
Bo cała para
Poszła w gwizdek,
Zajęta znowu
Polityką
Z NOTATNIKA MYSZY – ZAMKNIĘCIE
Mysz zamknięta,
Jak w klatce,
W norce
– Zakaz wyjścia
Na ścieżki lasu
– Sam na sam
Z tym mysim humorkiem
– Jakże trudnym
Od czasu do czasu
Mysz zamknięta
– Ponure chwile,
Kiedy lęgnie się
W jej przestrzeni
Własna przemoc
I mysia niemoc,
By tę przemoc
W przyjaźń zamienić
Tak to właśnie
Trudne przepisy
Wydobyły na wierzch
Z jej głowy
Rozliczenie
I zrozumienie
Czym się staje
Wewnętrzna opowieść,
Czym się staje
Nasze mniemanie
O nas samych
– Tak względem siebie,
Czy lubimy,
Choć trochę,
Tę myszkę,
Która tkwi w nas
W uśmiechu
I gniewie
Mysz zamknięta
– Od niej zależy
Czy pogodzi się
Sama ze sobą,
Czy pogładzi
Tę mysz wewnętrzną
I przytuli
Jak przyjaciółkę
– Swoją bliską
I sercu drogą
MAJ NAD ZIEMIĄ
Maj na progu,
Zwykły poranek
– Nie, nie zwykły,
W zieleni,
W kwiatach
I to nasze
W nim uwięzienie,
Na granicy
Naszego świata
Świat, choć w maju
Oddycha z trudem
Przygaszony,
Skulony nad ziemią
– My, jak ptaki
Zamknięci w klatkach
Nad zagadką
– Jak żyć
Z pandemią
Dziwna pora,
Bo przecież wkoło
Wszystko kwitnie
– Na przekór strachom,
Wiatr i słońce
Wędrują razem,
Zapraszają,
Nęcą zapachem
Dziwna pora
Cieni i blasków,
Kaczki
Nadal siedzą nad strugą
– Przymykamy oczy,
I spacer
Wirtualny
Pod powiekami
Trwa
Ze słońcem
– Dowolnie długi,
Bez zakazów,
Z majem nad nami
DRÓŻKI
Poplątane losów ścieżki
Marsz z nadzieją,
Że przed siebie
– Kroki,
Kroczki
Wśród uliczek
Zapomnianych
Kawiarenek
Zamawiamy filiżanki
Wypełnione
Dłoni ciepłem,
Zaglądamy
W czarne tafle
Pragnąc znaleźć
Swoje jestem
Potem tylko,
Gdzieś na dróżce,
Za brzeg kurtki
Wiatrem szytej
Szarpnie lekko
Dawna chwilka,
Dawny zachwyt
– Zwykłe życie
Poplątane losów ścieżki
A tu wiosna
Kwitnie złotem
– Kusi,
Wabi
I odurza,
Aż nieważne
Żadne
Potem