WIERSZ  ROZSYPANY

Ruch wokół

– Tyle rzeczy,

Sto spraw niewstrzymanych

W tym ruchu nieustannym,

W kołowrocie myśli

– Takie to przebudzenie,

Gdy kolejny ranek,

Pytania:

– Gdzie idziemy,

A może doszliśmy?

Podobno

Za oknami lipiec

W pełnej krasie

– Dla tego tak gorąco

Aż oddychać trudno

– Czy jechać

Gdzieś przed siebie

W jutrzejsze nieznane,

Czy tylko ponarzekać,

Że jakoś tak nudno?

Nie nudno

– Ja przepraszam,

Jak nudzić się można

Gdy wewnątrz

Wciąż pytania

I ciągłe rozterki,

Sny nasze

– Te conocne

Niepoukładane,

Rozsypane jak puzzle

– Zamiast słów

Literki