Z NOTATNIKA MYSZY – KRET ANDRZEJ

Mysz otula szczelniej futerko,

Nowe szczapki do pieca dokłada,

W łapkach pieści krągłości szklanki

Parującej zbiorów roszadą

Czas już nadszedł wczesnych wieczorów,

Skrzypu śniegu pod łapek tropem,

Świstu wiatru na norki brzegu,

Odkładania wszystkiego na potem

Zapełniła plonami komorę,

Wysprzątała izdebkę całą,

Robi w myślach przegląd – czy wszystko,

Czy też może coś jeszcze zostało?

Nagle słyszy pukanie za progiem

– Drzwi skrzypnęły przed kreta osobą

– To wspaniale, że się pojawiłeś,

Bo już troszkę tęskniłam za tobą

Mój ty krecie

– Powiedz mi proszę,

Tyle lat już za nami się dzieje,

A ja twego wciąż nie znam imienia

– Czy ty czasem nie jesteś Andrzejem?