ANIOŁ  ZDUMIONY

Przysiadł Anioł zdumiony

Nad polem

Przeoranym

Serią wybuchów

– Plon żelaznych nasion

Zasiany,

Zagrabiony

Chrzęstu  bezruchem

Ziemia ciężka

Od znoju

I krwawa

Krwią bez sensu i celu

Rozlaną

– Cel kłamliwy

I cała sprawa,

W swej wymowie,

Na wstępie

Przegraną

Giną miasta

A w miastach ludzie

– Tacy zwykli

– Przed chwilą szczęśliwi

– Strach i rozpacz

Codziennym trudem,

Wśród codziennych

Niezmiennych zadziwień

Przysiadł Anioł

Nad dziwnym polem

– Przeprowadza tych

Co zginęli,

Myśli sobie

– Co Panu powiem

O tym wszystkim

Co jest

Na tej ziemi