DRÓŻKI

Poplątane losów ścieżki

Marsz z nadzieją,

Że przed siebie

– Kroki,

Kroczki

Wśród uliczek

Zapomnianych

Kawiarenek

Zamawiamy filiżanki

Wypełnione

Dłoni ciepłem,

Zaglądamy

W czarne tafle

Pragnąc znaleźć

Swoje jestem

Potem tylko,

Gdzieś na dróżce,

Za brzeg kurtki

Wiatrem szytej

Szarpnie lekko

Dawna chwilka,

Dawny zachwyt

– Zwykłe życie

Poplątane losów ścieżki

A tu wiosna

Kwitnie złotem

– Kusi,

Wabi

I odurza,

Aż nieważne

Żadne

Potem