Z  NOTATNIKA  MYSZY  –  TELEFON

Ktoś dzwoni,

Mysz podbiega nagle

– Telefon?

Gdzieś go zostawiłam,

To roztrzepanie,

Pamiętanie

Kapryśne

Tak jak moje

– Bywaj

Masz Babo placek,

Gdzieś pozostał,

Jest tylko

Dźwięków ponaglenie,

Ten imperatyw

– Znajdź się,

Zostań

Głównym aktorem

W swojej scenie

Nie ma,

Jest tylko

Dźwięk natrętny,

Uszy w popłochu

Gubią drogę,

Dzwoni

Jak wściekły,

Cóż poradzę

– Choć chcę,

Lecz znaleźć go

Nie mogę

Dzwonić już przestał,

Mysz w popłochu

Przewraca paczki,

Skrzynki,

Książki,

Talerze z resztką jej obiadu,

Sukienki,

Kapcie

I podwiązki

Nie ma

– On przepadł,

Kamień w wodę,

Dzwonił

A teraz sobie milczy

– Cóż, jego sprawa,

Ja nie mogę

Głowy podkładać swej

Za wszystkich