STYCZEŃ  POD  GWIAZDAMI

 

Styczeń powoli przemija,

Kolejne obrazy

Mieszają się

W tej swoistej

Przedziwnej układance,

Przeszłość

I teraźniejszość

Tyczą swoje ścieżki,

Przebitki

Przyszłej  zbitki

Obrazy

Tworzą własne

 

Jesteśmy

– Tak sądzimy,

My

W drodze zatrzymani,

Sam nie wiem

Czy to etap dość wczesny

Czy potem

– Jeżeli nasze potem

Istnieje realnie,

Gdy można podróżować

Dalej

I z powrotem

 

Myśli

Tyczą swe ścieżki

Nieposłuszne woli,

Być może to złudzenie,

Że jednak możemy

Wędrować

Czy szybować

W tę wybraną stronę

Czując  jak w nas

Narasta

Nasze

Zwykłe

– Chcemy

 

Styczeń

Powoli mija

Jak wyznacznik czasu,

Wraz z nim

Każda chwila

Srebrzystych galaktyk,

My

– Być może naiwni,

Może dziwnie

Dziwni

Wierzymy

W chwile pierwsze,

Aż do chwil

Ostatnich