LUSTRA

Błądzimy

Pośród luster

– Szklane korytarze,

Wśród odbić

Powielonych

Po tysiące razy

– To przecież wszystko

Nasze

A jednak nieznane,

Raz jeszcze odkrywamy

Jakże bliskie twarze

Błądzimy

– Tyle wspomnień,

Jak echo wśród lasów,

Pnie sosen wybujałych

Ze złocistą korą,

Żywica w ostrym słońcu

Płacze snów kroplami

– Zbieramy je

W swe dłonie

– Jeśli nam pozwolą

Błądzimy

Zagubieni

Po ścieżynkach,

Ścieżkach

– W palcach swoich

Trzymamy delikatnie

Losy

Swoje własne

I wszystkich,

Których pamięć

Mieszka

Gdzieś

Gdzie inną metodą

Znaleźć jej

Nie sposób