SKRZATOWISKO

Czas odkurzyć

Swojego skrzata

– Zapomniany

W regału półce

Drzemie,

W brodę

Wplótł wszystkie lata

– Te zbyt długie

I te zbyt krótkie

Spał

– Przerwiemy

Tę skrzacią drzemkę,

Niech się włączy

W świąteczne porządki,

W atmosferę

Gorącej kuchni,

W zaglądanie

W pokoju kątki

Niech pomaga,

Niech, choćby patrzy

I doradza,

Nagradza,

Kieruje

– Po to jest

Skrzat wielkooki,

Tak pomocny

Za zwykłe

– Dziękuję

Tylko czasem

Napływa refleksja

– Jakże dziwne meandry wiary

– Czasem wzniosłe,

Główne,

Natchnione

A czasami

We wróżby

I czary