SŁOŃCE  I  JESIEŃ

Wiatr rozwiał włosy

– Tak niesfornie,

Włosy

Wciąż dłoniom nieposłuszne

– To tylko jesień

Znowu kroczy,

Wabi nas złotym

Nowym jutrem

Ten kolor

– Jakże oszałamia,

Coś obiecuje nam

Na wyrost,

Umawia chwile

Na spotkania

Z szelestem liści,

Z kroków szeptem,

By Pani złotej szepnąć

– Jestem

Wiatr włosy rozwiał,

Pajęczynką  prześwieca słońcem

Poprzez włosy

Złote jak liście

– Te z szelestem,

W szeleście

Gubiąc nasze kroki

Sen

Czy marzenie?

Jednej chwili,

Kadr uchwycony

Kątem oka,

Uśmiech

– Od słońca tak złocisty,

Nareszcie,

Po jesiennych słotach