PODNOSIMY  WYSOKO CZOŁO

Podnosimy wysoko czoło

– Cóż innego nam pozostaje,

Kiedy lata nie takie gładkie

– Rozciągnięte

I poszarpane

Czas nasz płynie,

Zwolna przemija

– Jego wzloty

I jego upadki,

Tylko nadal płonie nadzieją

– Nawet wtedy,

Gdy czasu ostatki

Zastygamy

Na małą chwilę

W zamyślenia

Porannej zadumie,

W rozliczeniach

Kredytu marzenia

– Jego salda

– Czy coś rozumiem?

Podnosimy wysoko czoło

– Tak na przekór

Zapisom losu,

Niedosłysząc

I niedowidząc

– Pełni wewnątrz

Przeszłości głosów