Z  NOTATNIKA  MYSZY – MYSZ I KSIĘŻYC

Zadumała się mysz

Pod Księżycem,

Pod tym srebrem

Nocnego nieba

– W ciszy wzdycha

– Ech Życie,

Życie

Ileż twego smaku

Potrzeba,

Aby poznać,

Aby pamiętać

Ile możesz

– Nic jeszcze nie czyniąc,

Jakie możesz nałożyć

Pęta

Tylko po to,

By je pominąć

Duma mysz

I rozważa kroki

– Jak tu ukryć

Swoje pragnienia

– Może w ciszę umknąć,

Zmieniając ich nadzieje

W pustkę istnienia

Mysz i Księżyc

– Przedziwna para,

Tylko cienie

Na norki ścianie

– Każde z nich

Usilnie się stara

Urealnić

Swe pobywanie