Księżyc

Raz jeszcze niepokoi

– Blaskiem srebrzystym

I krągłością

W kąciku okna

Znowu stoi,

Prosi cichutko

– Otwórz okno

Księżyc

– Znów Księżyc

Ponad dachem

– Świat obsypany jego bielą

– Płoty,

Uliczki,

Ławki w parku,

Śnieżyście błyszczą

I pięknieją

Księżyc

– Raz jeszcze

Mroźny,

Wilczy,

Wciąż ogromnieje

– W nocnej ciszy

Spogląda na nas

Z rozbawieniem

I księżycowo,

Srebrnie

Milczy.