ANIOŁ POEZJI

Anioł poezji

Jest najcichszym szeptem,

Wiatru powiewem

Nad rozgrzanym czołem,

Nocnym czuwaniem

Przy świecy płomieniu,

Wirem skojarzeń,

Wiszącym ogrodem.

Jest dźwięków barwą,

Kogutem na płocie,

I drzew szelestem,

I strumieni szmerem,

Kroplami deszczu

W jesiennej kapocie,

Wonią upojną

Parującej ziemi.

Anioł poezji

– W aksamitnej szacie,

Jest słów

Strażnikiem

Magiem,

Czarodziejem.

Jest skurczem

W gardle

– Co w niemym

Zachwycie,

Nad kartką

Nagle

Ogromnieje.

Anioł poezji

– Przelotnie,

Po twarzy przemknął muśnięciem

Słonecznym zajączkiem

Pachnący sennie,

Srebrzysty gwiazdami

– Niechcący,

Słowa

Pogubił

Po drodze.