PO  RAZ  PIERWSZY

 

Wszystkie te obrazy,

Odgłosy,

Sceny i powtórzenia

Kolejnego dnia

Tworzą swoistą mieszaninę

– Buzują,

Pienią się

Jak biel w szklance piwa,

Jak kropelki zieloności

Pobladłe nad morską falą

 

Przez te wszystkie chwile

I chwilki

Przebija jesień

W całej swojej krasie,

W odcieniach buro złotych liści,

Na tle błękitu

Rozświetlonego

I wybłękiconego

Bezczelnym słońcem

 

Oprócz jesieni

Ulice ożywione postaciami

Bardzo spieszących się ludzi

I ludzi całkiem się nie spieszących

– Uśmiechy,

Spacery dłoń w dłoń,

A obok głowy opuszczone ku ziemi

I pochylenie szybkiego marszu

 

Pozostały za mną

Rozmowy,

Żarty,

Skupienie nad bardzo pilnym zadaniem,

Lub bardzo ciekawym problemem

– Pozostały cząstki zmęczenia

I zaduma nad chwilą

 

Każda chwila powtarza się

Czy każda istnieje jeden jedyny raz?

 

– Są tak podobne,

Noszą to samo miano,

Podlegają cyklowi pór dnia,

Roku,

Życia

 

Czytałem wczoraj książkę

– Tą którą znam tak dobrze,

Czytałem kolejny raz,

Ale jak zwykle po raz pierwszy

I nowy

 

– To cząstka mojego czasu

– Jest mój

W każdym z powtórzeń