DING  DONG…

Ding dong…

– Tyle światła

Poranek zanurzył się w zieleń,

W zapach,

W barwę kwiatów

I w to ptasie,

Uparte powtarzanie jednej frazy melodii

Ding dong…

Zegar wciąż bawi się w wyliczanki

– Dodać

– Odjąć

Nad brzegiem potoczku drzewa – zadumane,

Opuszczają swe gałązki

Coraz niżej

I niżej

Spragnione

A może chcą dołączyć do kaczorów

Dumnie kołyszących się z boku na bok

Ding dong…

– Wbrew ciszy,

Wbrew skupieniu chwili

Tylko świątynia ze spadzistym dachem drzemie

– To jeszcze ranek

– Potem,

Potem

Napełni się światłem,

Oddechami,

Wonią kadzidła i płomykami świec

Ding dong…

– Wspomnienie chwili,

Która kiedyś…

Wspomnienie i nadzieja

Oczy staruszki wyblakły

Od kolejnej już wiosny

– Potrafi z takim ożywieniem rozmawiać

O śmierci

– A życie?

Ding dong…