JEDNOROŻEC

 

Zwykły wieczór

– Niezwykły

 

Krąg lampy nad stołem

– Ściany przygarniają cienie,

Tańczą z cieniami

W rytm melodii

 

Myśli  snują swoje fantasmagorie

I to nieoczekiwane

 

Zjawił się nagle

– Z półcienia,

Z półdźwięku

 

Wynurzył się

Świetlisto biały

– Małe maleńkie żyłki na kształtnej głowie,

Oczy z lekko aksamitnym zapatrzeniem

I nerwowością ruchu

 

– Świetlisto biały,

Miękko chrapy,

Długo grzywy

 

– Niemy

 

Doskonałość

I nieoczekiwane zaburzenie kształtu

– Jak kolec,

Jak włócznia

– Tam gdzie być nie powinny,

Miedzy oczu blaskiem

Róg

 

– Jeden róg,

Jedno nieuspokojenie,

Jeden śmiech

Czy żart

 

Jednorożec

Zgubił swój ogród

A może znalazł swój cień

 

– Na chwilę

 

– Przez chwilę,

Mgnienie

 

Pozostał pokój,

Półcienie tańczące ze ścianami

W rytm melodii

 

I zapach.