KLIMATY – fascynacje

Fascynacja jest duszą

– Czy istotą?

Chwili

Jej projekcją

– Pojedynczym kadrem czasu

Bez wymiaru,

Lecz z wyraźnym początkiem

I końcem

Zapisujemy ją,

Lub wyrzucamy z pamięci

– Ot, taki sobie kaprys

Z niewiadomym skutkiem

Czasami pomimo starań

Zostawia osad

– Po to by zjawić się

W tym jednym, jedynym śnie

– Po wielokroć

Fascynacje żyją na styku świata rozważań

I  świata zmysłów

Wystarczy chwilka nieuwagi

– Dziurka,

Nieciągłość na granicy  światów

I wlewają się strumyczkiem,

Niepozorną strużką,

Rwącym nurtem,

Aby wyschnąć

Zostaje krajobraz

– Po …