KSIĘŻYC  ZA  OKNEM

Księżyc błyszczy

Znowu zogromniał

Już kolejny

– Teraz jesienny

Serią odbić

Wtopił się w okna

– Zwodzi,

Łudzi

Srebrem tajemnic

Jest wyraźny

Wieczorne niebo

Wychłodzone

– Jeszcze nie mrozem

Liczy liście ostatnie

Na drzewach

I cieniami zastyga na drodze

My – wtuleni w ciepło pokoju

Tuż za szybą

Nos rozpłaszczamy

– Urzeczeni

Poświatą

I tarczą

– Tak ogromną

– Śpiew nad dachami.