MIRAŻ

Zamykamy się

W szklanej wieży

– Tak wysokiej

I niedostępnej,

Naszych zasad

– Jakże surowych,

Pełnych pragnień

I pełnych lęków

Wyglądamy

Przez małe okienka,

Zaglądamy na skraj

Horyzontu,

Nie wierzymy

W postać rycerza

– Tylko w cienie

W cieni zakątku

Świat istnieje

– Dobrze to wiemy,

Ale zbroja nasza

Przeszkadza

By go poczuć,

Dostrzec,

Smakować

– Coś nam

Zawsze

– Jednak,

Zawadza

Potem

W koc zawinięci

– Szczelnie,

Wpatrujemy się

W blask kominka

Szepcząc

– Wiem,

Że o wyciągnięcie

Naszych palców

Zastygła chwilka.