SPOTKAŁEM  DZIŚ  CZŁOWIEKA

Spotkałem

Dziś

Człowieka

– Ten oczu błysk

Jak Płomień stłumiony,

Zakryty przez myśli,

Przez zachwyt chwilą

– Daną tak szczodrze

Przez chwilę

Śmiał się do mnie

Każdym gestem

– Tym swoim zaistnieniem,

Swym szczerym zapatrzeniem

I tym

– Jakże cudownym,

Każdą cząstką

– Jestem

Kim jest?

– To nieistotne

– Biologia jest chwilą

– Tak, może budzić różne uczucia

I gesty

– On był

Całym swym sobą

Wpleciony,

Wmieszany

W ten świat

– Jak kwiat

W żółć zboża

Zaklęty

Spotkałem dziś człowieka

– Codziennie

Tak wielu

Mija nas

Swoją ścieżką

– Tuż obok

– Tak blisko,

Bo trudno czasem stanąć,

Mówiąc

Przyjacielu,

Gdy  wszystko nas rozprasza

I dzieli nas

Wszystko.