KAŻDY  KSIĘŻYC

Każdy Księżyc jest

Po raz pierwszy

– Zaplątany

Gdzieś wpół komina

Lśni ,

Krągleje

Jak pomarańcza,

W okna zerka

I niedyskretnie

Z kotem kotów

Dyskusję zaczyna

– O tych wszystkich listkach

I pączkach,

O tych chmurkach

Błyszczących srebrem,

O zwieszonych snem

Ptasich dziobach,

O westchnieniach

– Wiesz,

Przecież jestem

Każdy Księżyc

Zaczyna wędrówkę

Od krawędzi mojego okna

– Czyżby uwił tam

Swą Księżycówkę

I próbuje

Na zawsze pozostać

Każdy Księżyc,

A wiosna jedna

– Ta jedyna,

Niepowtarzalna

– Włosy swoje

Pokryła srebrem

– Taka nocno-wiosenna

Panna.