CESJA…

Stoją drzewa

W świetlistej bieli,

Obsypane śniegowym puchem,

Zanurzone

W miękkości,

W krągłości,

Świeżo nocnych

Szeptań,

Migotań,

Stopy swoje gdzieś zagubiły,

Swe gałązki

Snem pobieliły

– Tym puszystym,

Z pierzystej  poduchy

Świt

Znów inny

– Każdy jest inny,

Resztki myśli

– Jeszcze zaspanych,

Resztki snów,

Cień porannych krzątań

I rozterka

– Śpię,

Czy już wstałem?

Świt

– Dzień nowy

Chwilki nastroszył

– Jeszcze nowe

– Pachną świeżością

– Tajemnicze,

Poukrywane

Za tą naszą

Nieznaną

Przyszłością

Teraz tylko

Poranne drzewa,

Śnieżny pył,

Śniegowa impresja

– Obraz w bieli

Wciąż jeszcze ziewa

Na ten ranek

– Od zimy,

Cesja