POGUBIONE  MINUTY

Pogubiły się minuty,

Przy zabawie

W chowanego

– Gdzieś pod szafą,

Za fotelem

Pozostały

I zasnęły

– Te bezsenne

Na zegarze

Kryją w dłoniach

Swoje twarze,

Licząc na to

– Jakże złudnie,

Że zniknęły

Są

Widoczne

I realne

– W swoich szatach potarganych,

Na daremnie

Kryć próbują twarze

– Niefortunne ich schowanie,

No bo gdzież ich można szukać,

Jak nie na tym

– Dobrze znanym nam,

Zegarze

A te inne?

– Wyfrunęły

– Tych doliczyć się nie mogę,

Taka strata

– Dosyć nagła,

Mocno boli

– Cuż, gdy ma niefrasoblwość,

Nad ich losem

Zbytnia litość,

Pozwoliła

Niefortunnie

Na swawole