WALC  PORANNY

Cień ukłonił się

Przed plamą

– Tą, zastygłą cicho

W kątku,

Podał dłoń swą,

Głowę skłonił

I pomilczał

– Jak to cienie

– Ona, lekko zapłoniona

Domilczała,

To milczenie

– Tak wymowne,

Pełne znaczeń,

Dysonansów,

Zawiłości,

Wystarczyło za rozmowę

Plamo-cienio

Nieśmiałości

Ponad nimi walc

Potężniał

– Walc rozkołys

Zwolna wstawał

– Cień z nim płynął,

Cień wirował

A wraz z cieniem

Jego plama

– Bal poranny,

Szklanka,

Lampa,

Lśnienie stołu,

Mrok w regale,

Krzesło,

Koc w słoneczną kratę,

Roztańczony,

Mglisty ranek