TO TYLKO CIEŃ

To tylko cień

– Gdzieś w kręgu lampy

Zaistniał,

Błysnął dni wspomnieniem,

Gdzie wielkość

Pod historii wiatrem

Została nam

Na chwilę dana,

Tak niedosiężny tron

Daleki

I język swym klimatem śpiewny

Czerwone szaty

W biel zmieniła

I w słowa prawdy

– Zapomnianej

Gdzieś ponad naszym rozumieniem

Jest źródło

Wszelkiej rozumności

– Losów na krosnach

Cząstka zgrzebna

Z nitką srebrzystą

Tka swą szatę,

Wraz z nią

Marzenie  szczęśliwości,

Sprawiedliwości

I miłości

– Tak niedosiężne,

Tak ulotne

jak mgła poranna

Ponad światem

To tylko cień

I kroczków echo

Wśród turni

I tatrzańskich szlaków

To tylko sen

I ślad człowieka

Przed ukochaną

Jego Arką