DROGOWSKAZ

Tyle ścieżek plącze swe ślady

– Pogubiłem nagle kierunki,

Jedna w lewo,

Dwie inne w prawo

– Piach ten sam i marszu frasunki

Jedna kusi,

A druga wabi,

Rozpościera bezwstydnie wdzięki,

By tą pierwszą gdzieś tam zostawić

I na drugą ruszyć bez lęku

Tyle ścieżek, ścieżynek, dróżek

I bezdroży – takich przez maki

– Gdzieś przez zboża,

Przez  trawy kłośne

Za tą barwą, urokiem, smakiem

A tu sobie – na dróg rozstaju

Postawiono słup

I tam na nim

Wypisano

To co ukryte

Przed  – dotychczas,

Łakomie nieznanym.