PAŹDZIERNIKOWA NOSTALGIA

Październikowa nostalgia,

Zamglone wspomnienia,

A jeśli deszcz

– Niechaj pada

I tak nic nie zmienia,

A jeśli liście zmarszczone

Dywanem pod nogi,

A jeśli szron na trawach,

Kałuż pełne drogi

– To nic,

To nieważne,

Idziemy przed siebie

Wśród chmur

Skłębionych, szarych

Jak cienie na niebie

Idziemy,

Bo nieważne

Czy pora jest sroga

Zaprasza

I prowadzi

Wybrana już droga

Październikowe

Wczesne,

Mroczne jeszcze ranki,

Małe strumyczki chłodu

Za kurtki kołnierzem,

Szmer kroków

Jak kamyczki

Znanej układanki

– Tej samej

– Dzień jak co dzień

W obroty

Nas bierze

Październikowe słowa

Trochę jeszcze śpiące,

Snu resztki krążą jeszcze

Tuż, pod powiekami,

O szyby werblem dzwonią

Jednostajnie deszcze

Kolejne

– Jakże trudne

Poranne wstawanie