EPITAFIUM

„Zrodziliśmy się bez wprawy”*

– Zaledwie cząstka westchnienia,

Pomnik pełen wiatru

I szmeru listopadowego,

Wśród kroków,

Ściszonych rozmów,

Kawałeczków ciszy pomiędzy

Jednym słowem

I zamyśleniem nad

Kolejnym

– Nad myśli ptasim trzepotem

„i pomrzemy bez rutyny”*

– Dzielimy czas na cząstki

Między pierwszym dźwiękiem

I słowem ostatnim,

Czas wypełniony

Pragnieniami,

Ocenami,

Wyborami,

Strachem,

Snami

I brakiem snu gdy noc wokoło,

Gdy każdy dźwięk

Staje się dzwonem

Lub ciszą – tak wszechobecną

Spacer przez park nazwisk

W liści szelestach

I kolorach z pełnej palety jesieni

– Marsz powolny

W celu,

Lub bez zamierzenia

I tej wprawy,

Której nie mamy,

Z rutyną

– Niechcianą

I niezrozumiałą

– Jeszcze raz i raz kolejny,

Rok po roku,

Aż stanie się epitafium

Na płycie pomnika,

Lub tylko zatartym czasem

Brzmieniem

Nazwiska

* epitafium na grobie Łucji Prus – Słowa z wiersza Wiesławy Szymborskiej „Nic dwa razy się nie zdarza” śpiewanego przez Łucję Prus w Sopocie