TROCHĘ WIATRU

Trochę wiatru za oknem

– Trochę więcej niż trochę,

Stąd gałęzie pod stopy,

Stąd ten poszum

I liście

Jak kobierzec zielony,

Już  od słońca

Ciut złoty

– Czyżby jesień

Za progiem

Strojna w szaty złociste?

Jaka jesień

– Wciąż jeszcze

Przecież lipiec króluje,

Za nim sierpień

– W kolejce

Nowa pełnia Księżyca,

Ale słońce tak pali

Swym kolorem blefuje

– Oszukując nas wszystkich,

Wtrąca nam się

Do życia

Dziwne lato

– W tym roku,

I nad wyraz gorące,

Dni za nami upalne

Przeplatane burzami

– Trochę dziwne,

Że może tak się znudzić

Nam słońce

I ten błękit bezchmurny,

Rozpalony

Nad nami