ZDZIWIONY  LUTY

Luty zdziwiony

Za oknami stanął

– Chmurnie ponury,

Bez śniegu i mrozu

– Jest niby zima

I jest niby rano,

Niby normalnie

Pod niby narkozą

Świat zakręcony

– W paroksyzmie strachu

Straszy pogodą,

Terroryzmem,

Wojną

– Północ,

Południe,

Wschód

I wreszcie zachód,

Nie wie co wolno

A czego nie wolno

Luty zdziwiony

Słowa tylko cedzi

– Nie wie co czynić

I co czynić może,

Więc za oknami

Chmurny dzisiaj siedzi

Marząc o marcu

– Może on pomoże