PRZEDWIOŚNIE

Obsypana złotem forsycji

Wstaje wiosna

– Tak wczesnym rankiem,

Wystraszona własną śmiałością

– Jeszcze tylko

Tak delikatnie

Wstaje wiosna

– Wciąż senna

Ziewa,

Zmiana czasu

Ma swoją cenę,

Coraz szerzej

Oczy otwiera

Na to swoje

Sobą olśnienie

Zima nagle stanęła

Milcząca

– Nie śmie

Rzucać wiośnie pod nogi

Śniegu,

Mrozu

– Jej białe kłody

Zamieniane

– Tak, od niechcenia

W kwiatów mrozu

Lekkie futerko,

Jakby chciała

Szepnąć cichutko

– Wciąż mam jeszcze

Swą rolę

Niewielką