NADZIEJA UMIERA OSTATNIA

Odsuwamy od siebie

– Jakże często,

Obraz

– Ten rzeczywisty,

Gdy tylko cieniem

Codzienne piękno

Pośród ciemności

Ponad wszystkim

Wiosna

Przed nami

– Jak co roku

Pełna koloru

– I przemocy?

Za mrozu resztką

Tkwi niepokój

I pomijany krzyk

– Pomocy!

Nadchodzi wiosna

– Jakże inna,

Słońce zakryte

Dymów chmurą,

Śmierć

– Ta, bez sensu,

Kontra nuta

Co zmienia hymny

W pieśń ponurą

Tylko to jedno

Gdzieś tam tli się

– Mały płomyczek

Ku nadziei,

Gdy tkwi na jednej szali

Życie

Naprzeciw tym

Co Życie wzięli

Słychać

– Tak blisko,

Grom

I krzyki,

Pieśń

– Co gdzieś wewnątrz nas

Narasta,

Wierzymy

W życie,

W życia przyszłość,

W nadzieję

– Umrze?

– Lecz ostatnia!