LUTY  MIJA

Luty mija

– A nie tak dawno

Na arenę zimy się wtoczył,

Dziwny luty

Bez mrozu,

Śniegu,

Wiatru wiewem

Zaprószył  oczy

Wiem,

Być może

Wkoło zbyt wiele

Negatywnych

Wojennych emocji

– Kipi garnek

A w garnku dzieje

Europy bez możliwości

Bez tych wszystkich

– Pozornie słusznych,

Dyplomacji

Zabiegów i wątków

Wobec twardych działań

– Bezdusznych,

Jakże bliskich

Nowego początku

Jeśli nawet

Tuż – jakże blisko,

Znów rozpęta się

Grozy taniec

Z całym swoim

Zaistnień chwilką

– Na granicy

Wciąż przekraczanej

Ciii

– Na chwilkę zamknijmy oczy

I wyłączmy

Sny o przyszłości,

Miejmy wiarę

I życia miarę

Wybierając

Wśród możliwości.