TROCHĘ WCZESNY LISTOPAD

Październik

Dziwnie się znarowił

– Szarpie czupryny drzew

Swym wiatrem,

Obrywa liście kolorowe

I tka jak dywan

Barw makatkę

Październik

Deszczem znowu straszy,

Gnie,

Wyłamuje parasole

Jakby zapomniał,

Że jest naszym

Ostatnim słowem

– N i e   p o z w o l ę

Na to zbyt szybkie

Pożegnanie,

Na ten listopad

Jakże wczesny,

Na nastrój

Wiatrem przywołany,

Na ton zadumy

W strofach wierszy

Gdzieś tam

Wciąż w ciszy jeszcze trwają

Cmentarzy pustych

Drzew alejki,

Pomniki,

Zapomniane twarze,

Nazwiska

– Tylko ich literki