POBUDKA

Słońce zbudziło mnie

Dziś wcześnie

– Beztroskie

Jakby nic nie było

Co może czoło nasze

Zmarszczyć,

Tak jakby nic się

Nie zdarzyło

Słońce

Jest teraz

Znów zajęte

Budzeniem kwiatów,

Ptaków,

Liści,

Westchnień,

Podmuchów ciepłych

Wiatru,

Nadziei

Na normalną porę,

Gdy wiosna

Wśród forsycji kwiatów

Będzie ogłaszać

Swoją wolę

Wiosna

– Niezgodnie z przepisami,

Nie kryje twarzy swej

W maseczce,

Ona wciąż

– Tak jak zawsze mami,

Ciepłem

Ogrzewa

Nasze serce

Wiosna

Nie patrzy

Na tę chwilę

– Chwila przemija

W swoim bycie,

Wiosna jest wieczna,

Wiecznie mami

Nadzieją

Na kwitnące

Życie