PRZESKOK

Przeskok

Od mrozu

Po żar wiosny,

Od mroku ranka

Po słoneczne

Południe

– Jeszcze niedawno

Koroneczki śnieżne

Na drzewach

A już śpiewa ptak,

Że wokoło

Znowu

Cudnie

Przeskok

Od smutku

Do radości

– Póki na radość

Nam pozwolą

Chwilki

Tej szarej codzienności,

Gdy zachwyt

Bywa

Tylko solo,

Gdy kroki

– Niby wciąż te same,

Lecz oddech

Maską przytłumiony,

Gdy wiosna

W swym wiosennym szale

Jakże nieśmiało śle

Ukłony

Przeskok

Od zmierzchu

Do poranka,

Od cieni nocnych

W mym pokoju,

Od skrzypnięć szafy

Do snów naszych

– Wciąż,

Jakże głodnych,

Niespełnionych