Z NOTATNIKA MYSZY – DYPLOMACJA

Kret do myszy przyszedł

We fraku

– Uroczysty i pełen powagi,

Coś w niej wewnątrz

Zatrzepotało

– Może jednak mnie nie zostawi,

Może wreszcie

Po tylu latach…

– Zaraz,

Moment

A gdzie są kwiaty?

– Przecież,

Gdyby naprawdę się starał

– To cóż z tego,

Że kret bogaty

– To cóż z tego,

Że czas nas nieco

Ponadgryzał

– To tu,

To ówdzie

– To cóż z tego,

Że tacy mali

– Też możemy być troszkę

Jak ludzie

Kret na progu

Zatrzymał się troszkę,

Ruszył wąsem

– Jakby inaczej,

Wiesz,

– Powiedział,

Nudziłem się troszkę,

Więc przyszedłem

– Zapraszam

Na spacer

Mysz westchnęła

– I znów to samo,

Sama nie wiem

Czy on tak nieśmiały,

Czy przebiegły

– Gdzie szukać racji

– Może jednak

Tak wychowany

Ten

– Niestety,

Mistrz dyplomacji