CHWILKA  BAWI  SIĘ  CHWILKĄ…

Chwilka bawi się chwilką

Przez chwilkę,

Przez moment tylko,

Przez noc zbyt wczesną

– Grudniową,

Przez sierp Księżyca

– Na niebie jak broszka

Przypięty,

Przez śniegu brak

I mgielny kołnierz

– Pewnie znów będzie rankiem,

Przez Twe milczenie,

Zdumienie

– Jak to?

Ja nocy kochankiem,

Ja ledwie nocy trubadur

– Ten Księżyc

Mój towarzysz

I ten jego rąbek

– Ot, srebrzysty abażur,

Szepcze cichutko

– Daj spokój

– Ty, niepoprawnie

Znów marzysz

Chwilka

W lustrze odbita

Podziwia odbicie

– Zbyt długo,

Znowu pędzi

Nucąc

– Ej, Życie,

Życie,

Zdyszana przystanęła

– Choćby

Nad kuchenką,

Zdumiona,

Zadyszana

– Brak czasu,

Z czasem cienko,

Stanęła zamyślona

Szepcze

– Mówmy szczerze

– Żyjemy tylko chwilką

– Ja w tę chwilkę

Wierzę