PONURO

Ponuro

– To cóż, że ponuro,

Te chmury

Za oknem płyną

A my nad filiżanką

Kawę sączymy

Wolno

Smakując

Jej aromat

Z błogą

– Wbrew chmurom,

Miną

Deszcz

– Tak, wciąż pada,

Czerwiec

Rozpłynął się w deszczu

I wietrze,

Pogubił się w ocenach

– Zbyt wiele tej wody,

A my

– Wbrew pogodzie,

Wdychamy powietrze

W ten czas,

Gdy poranek

Niepoważnie młody

Burza

Co chwilę szaleje,

Kreśli błyskawice

Nad dachami,

Nad lasem

Drzew deszczem brodatych

– Mokniemy,

Choć parasol

Złudnie ogromnieje,

Mokniemy,

Wysychamy

Ogrzewani latem