PANDEMIA – STRACHÓW

Świat

– Ten wkoło,

Stanął na głowie,

Już nieważne figle

Klimatu,

Zaczął snuć

Całkiem nową opowieść

– O powrocie

Minionych strachów

Wyludnione

Miejskie ulice,

My zamknięci

W domów enklawach

Wędrujemy

Wśród pytań

O życie

– Już nie myśląc

O zwykłych sprawach

Wpatrujemy się

W srebrne ekrany

Licząc chorych

– Żywych

I zmarłych,

Odkładamy

Wszystkie swe plany

Szepcząc w ciszy

– Ten świat

Jakże marny

Nic to

– Patrzcie z wiarą,

Z nadzieją

– Wszystko mija

I świat,

I życie,

Wkoło wiosna,

Kwiaty się śmieją,

Koło kręci się

– Obrót kolejny,

Od wieczności

Po wieczność

– W zachwycie