OSACZENIA

W krąg przysiadły

Smutki,

Smuteczki,

Drobne troski

I warg skrzywienia,

które nagle

Niespodziewanie

Sączą z głębi

Igiełki cierpienia

W krąg przysiadły

Mroczki i cienie

W szare chusty

– Obszerne,

Przybrane

A wraz z nimi

Przysiadło

Zdumienie,

Że zmieściły się wszystkie

W snów ramie

W krąg przysiadły

– Rozganiam krąg ręką,

Rozpływają się fale

Wzburzone

– Dość!

Do tego mi jeszcze daleko,

Bym pokornie

Bił im pokłony