SAD  UŚPIONY

Sad uśpiony,

Wciąż jeszcze drzemie

Otulony mgielną kołderką,

Ociężałe nagie

Gałęzie

Rozpościera zachłannie

Daleko

Poplątane  końcówek koronki

Zaczepiają  nas

Niecierpliwie

– Dokąd biegniesz,

Szepczą cichutko,

Proszą

– Zostań na chwilę

Przy mnie

Sad uśpiony

– Sny midasowe

O zieleni,

O słońcu

I plonach,

Tak cierpliwy

Wie doskonale,

Że tą zimę

Znowu pokona

Sad uśpiony

– Nutka nadziei,

Gdzieś tam wewnątrz,

Nabrzmiewa pąkiem,

Wiatr zaplątał się

Wśród gałęzi

Między snem

I pobudki początkiem