SPACER  WŚRÓD  POMNIKÓW

Słońce

I jesień

– Także złota,

Spacer aleją

Wśród pomników,

Pośród chryzantem

Z wieńców tańcem,

W płomieniach

Zapalanych zniczów

Uruchamiamy naszą pamięć

– Tę własną

I tę wyszeptaną

Dzieciom,

Czy wnukom,

O tych wszystkich,

Co tylko słowem

Pozostaną

Drzemią pomniki

– Na krawędzi

Przysiadły liście kolorowe,

Na zmianę

Liście i Anioły

Szepczą

Wyryte dłutem

Słowa

Na razie słońce

– Jest radośnie,

Dopóki wieczór nie nadpłynie

Z płomyków drganiem

Cmentarz będzie

Trwał

Zanurzony

W zniczy dymie

Tyle płomyków

Trwań minionych,

Dawnych rozterek

I radości,

Smutków minionych,

Lat minionych,

A teraz tylko

Cień

Nicości