NIESFORNY  WIATR

Wiatr niesforny

Wszystko rozwiewa

– Złote liście

– Te, pod stopami

I te jeszcze ostatnie

Na drzewach

– Tak ostatnie

Jak pożegnanie

Wiatr i jesień

– Swoista kompania,

Do kompletu

Deszcz

– Sen przelotny,

Coraz krótsze,

Ciemniejsze

Poranki

I pogoda

Wieczorów słotnych

Wiatr i jesień

Wędrują jak para

– Znów spotkanie

Odwiecznych kochanków,

Trzeba wiele poświęcić,

By ponownie zanęcić

Szron zbielały

Zimowych przystanków

A potem tylko

Biel zbielała,

Czapy śnieżyste

Jak kołpaki

Na żerdziach płotów,

Wśród nalotów zasp

Park w koronkach

– Jakichś

Takich.