Z  NOTATNIKA  MYSZY  –  WIZYTA

 

Mysz wybrała się

Na wycieczkę

Do znajomej pary wiewiórek

– Droga żmudna

I troszkę trudna,

Bo wiodąca

Przeważnie

W górę

 

Zna ich dobrze

Od lat kilkunastu

– Wiele przeszli

Starzejąc się z wiekiem,

Mniej ruchliwi,

Lecz bardziej swarliwi,

Nie potrafią

Swych wad

– Tych narosłych od lat,

Tak po prostu

Kwitować

Śmiechem

 

– On

Już dawno zapomniał skakania,

Zresztą skakać

– Jak dawniej,

Nie może,

Ma dwie kule

I sztuczną szczękę,

Więc wyzwaniem

Dla niego

Jest orzech

 

– Ona

Nie jest już pierwszej młodości,

Futro na niej

Co nieco wyleniałe,

Zapomniała o dawnej miłości,

Tkwiąc w pretensjach,

Skacząc i skrzecząc

– Dość zgryźliwie,

Do niego

– Co dalej?

 

Posiedziała mysz,

Popatrzyła,

Pomyślała,

Wypiła kawę

I westchnęła

– Dobrze być samej,

Bo to wspólnie

Potrafi być często

Nieudane

I nieciekawe

 

Pożegnała mysz

Dwie wiewiórki,

Wyszeptała

Swe do widzenia

I umknęła

– Dość szybko,

Bo z górki,

Do mysiego ogrodu

Milczenia