KROPLA  BŁĘKITU

Słowa

Zagubiły się w labiryncie

Pojęć,

Skojarzeń,

Pragnień

– Koktajl prywatnych losów

I losów całych narodów

Gdzieś tam historycy

Drzemią nad stronicami foliałów,

Kłócą się o prawdy,

Które jeszcze nie stały się prawdą

– Zbyt gorące

I zbyt świeże

Gdzieś tam wizjonerzy

Wieszczą z ruchu planet,

Z kart tarota,

Z fusów po kawie

Jakąś tam przyszłość

A tu tylko

Kropla błękitu

Zawieszona w przestrzeni,

W podrygach kolejnych rewolucji,

Kaszląca dymem zanieczyszczeń,

Obrosła gronami kolejnych

– Coraz liczniejszych,

Pokoleń

A tu tylko

Zieleń choinki,

Kolędy śpiewane,

Nucone,

Mruczane,

Pod lśnieniem lampek

I blaskiem kolorowych bombek

Święta

– To cóż, że śnieg nie dopisał,

To cóż, że puste miejsce przy stole

Pozostaje puste,

To cóż, że czas tak szybko upływa

Tylko kropla błękitu,

Zawieszona w przestrzeni

Błyszczy jak klejnot